-
1 ostateczn|y
adi książk. 1. (końcowy, definitywny) [argument, dowód] conclusive; [decyzja, odpowiedź, rezultat] definitive, final; [porażka] eventual; [próba, wysiłek] last-ditch; [warunki] non-negotiable; [rezultat, zwycięstwo] ultimate; [decyzja] final- ostateczna rozgrywka showdown- ostateczny termin deadline, cut-off a. closing date2. (skrajny) [pasja, rozpacz] extreme; [ruina] utter- żyli w ostatecznej nędzy they lived in abject poverty3. książk., przen. (dotyczący śmierci lub sensu życia) [prawdy, sprawy] ultimate- w ostatecznym razie a. wypadku as a last resortThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ostateczn|y
См. также в других словарях:
ostateczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który kończy coś stanowczo i nieodwołalnie; definitywny, końcowy; nieodwracalnie ostatni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ostateczny rezultat, wynik,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
finał — m IV, D. u, Ms. finałale; lm M. y 1. «zakończenie, koniec» Smutny, tragiczny finał. Finał prac, rozmowy, uroczystości, zabawy. 2. muz. «część końcowa utworu muzycznego, mającego kilka części; część końcowa każdego aktu opery» 3. «w zawodach… … Słownik języka polskiego
